Diken Ucu

Kimsesiz kalmm gibi. O çok sevdiim yalnzlm, tek banalm -her neyse ite- içimi ürpertiyor. Karnmdan göüs boluuma, oradan genzime bir ey szyor. çimin buzu eriyor diyeceim, deil, erimeden yaylyor, yayldkça talayor. Tan eriyik haliymi anlalan, giderek kuntlayor. Yalnzlkla ba edilir, nedir ite, zaman geçer insan deiir, ama bu baka, zamann geçeceinden emin deilim. Yok, yalnzlk deil bu. Evden çkarken aklmn ucunu kemiren ey kendine yer yapp yerleiyor. Bu kuntluk onun ii. Koyu gölgesi düüyor her eye -denize bile-, zaman durduran da o; bu sszlk onun gölgesi.

2011 Haldun Taner Öykü Ödülü'ne deer görülen Diken Ucu'nda, mayas tutacak gibiyken kesilenler, bititikleri yerden kopanlar, gecenin sonunda iki yana düen kollar, huzurlu tablolarda huzursuz ayrntlar çkyor karmza. Sessizlikteki sesi, sadelikteki zenginlii duyuran öyküleriyle Behçet Çelik, içimizdeki bir yerlere çok önceden batm, zamanla szs geçer zannettiimiz diken uçlarna dokunuyor. Diken Ucu, balamam enliklerin ertesi.

Dettagli