Niemiecki pisarz, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1910.
By synem nauczyciela filologii klasycznej, a do jego krewnych ze strony matki zalicza si m.in. kompozytor Felix Mendelssohn. Przyjani si z poet Emanuelem Geiblem, a od czasu studiów filologicznych w Berlinie take z wieloma innymi pisarzami. Debiutowa w 1848 r. poematem Frühlingsanfang 1848, komentujcym wydarzenia spoeczno-polityczne Wiosny Ludów. Od 1849 r. nalea do grupy literackiej Tunnel über der Spree. W 1852 obroni rozpraw doktorsk, nastpnie przez kilka miesicy prowadzi badania filologiczne w bibliotekach we Woszech.
W 1854 r. oeni si, otrzyma te pensj od króla Bawarii i przeniós si do Monachium, gdzie wspótworzy grup literack Die Krokodile. Mia czworo dzieci, w 1862 r. owdowia, a w 1867 oeni si powtórnie.
Pisa poezje, dramaty, powieci, opowiadania i nowele, tumaczy na niemiecki te literatur wosk. By ceniony i popularny, uwaano go za najwikszego niemieckiego pisarza od czasów Goethego. W wieku 80 lat zosta uhonorowany Nagrod Nobla za caoksztat twórczoci.
Znany jest take jako twórca teorii Sokoa (1871), która analizuje budow klasycznej noweli w oparciu o jedn z opowieci z Dekameronu Boccaccia.
Ur.
15 marca 1830 w Berlinie
Zm.
2 kwietnia 1914 w Monachium
Najwaniejsze dziea:
L'Arrabbiata, Kolberg, Frauenemancipation, Kinder der Welt