Bilim insanlar uzay-havaclk tarihi boyunca birçok ilginç deneye imza att. Bu deneylerin banda hayvanlar uzerinde yaplan deneyler one çkarken, ABD Uzay ve Havaclk Dairesi (NASA), 1991'de balatt Spacelab Life Sciences (SLS-1) gorevinde, yer çekimsiz ortamn canllar uzerindeki etkilerini gozlemlemeyi amaçlad. Bu deneyler kapsamnda uzaya gonderilen canllar arasnda denizanalar geliyordu.
The Atlantic sitesinin haberine gore, Columbia uzay mekii ile yapay deniz suyu ile dolu ie ve torbalar içine konan 2 bin 478 yavru denizanas, uzaya atelendi. Astronotlar da yer çekimsiz ortamda denizanalarnn hareket etmesini ve buyumesini salamak için yapay deniz suyuna kimyasallar enjekte etti. Gorevin sonlarna doru NASA deneyi onemli bir aama katetmiti. Dunyann yorungesindeki denizanas says 60 bine ulat.
Bilim insanlar, uzaydaki deneyde denizanalarnn yer çekimsiz ortamda nasl geliim gosterdiini gormenin yan sra, bu canllarn insanlarla beraber sahip olduu bir ozellii net bir ekilde gozlemledi: Yer çekimsiz ortama uyum salamak. Bir bilim insan, Atlantic'e, denizanalarnn bu ii nasl yaptklarn açklad:
"Denizanas buyudukçe, govdesinin kenarlarnda kalsiyum sulfat kristalleri oluturur. Kuçuk bir hucre torbasnda yer alan kristaller, ayn zamanda ozellemi tuylerle kapldr. Duzenli bir ekilde yaylan kristaller, denizanas hareket ettiinde, yer ald paketin dibine iner. Hareket eden tuyler, sinirlere sinyal gonderir ve denizanalar aa yukar algsn yapar. Sahip olduklar tek ey yer çekimidir."
nsanlar, denizanalarna benzer olarak iç kulaklarndaki kalsiyum kristaller sayesinde dengelerini salyor. Bu kristaller, ultra-hassas hucre tuylerini uyararak beyne, yer çekiminin bizi ne tarafa çektiini iletir.
Advances in Space Research dergisinde yaymlanan STS-1 (Space Transportation System) deneyinin sonuçlarna gore, uzaydaki denizanalar, morfolojik olarak dunyadakilerden fazla farkllk gostermezken, dunya ve uzaydaki hareketleri arasnda farkllk olduu belirtildi. Denizanalar, dunyaya donduklerinde, hareketlerinde de sorunlar yaad.