Yazlar ka çeviren bir sava, gelip bir ülkeyi can evinden vurmutu: Birinci Dünya Sava...
Korku, gözya, kan, göç, ayrlk ve bolca ölüm vard. Koskoca Osmanl Devleti'nin gücünden kuvvetinden artk eser yoktu. Analar yavrularn knalayp bir bir cepheye gönderiyordu. Belki de bir daha hiç görmemek üzere...
O yangn yerlerinde tertemiz alnlarndan vurularak yere serilen o can evlatlar Anadolu'daki gariban analarnn cierlerine hiç sönmeyecek közler brakyordu.
Bu közlerden biri de dertli air Mehmet Akif'in yüreinde yanyordu. Onun elinden en çok yazmak geliyordu. Günlerce gecelerce beyni zonkluyor ve sonunda memleketin her köesinde, cephelerin orta yerinde yaral ve yorgun gönüllere merhem süren, ak olan, evk olan, ümit olan dizeler yanklanyordu.
Akif dizeleriyle ifa datt. Biz onu "stiklal airi" diye iki kelimeye sdrdk ama o, en az kalemi kadar tesirli yaantsyla ikinci bir iir daha yazd. Örnek bir hayat iiri...