XI-XIII. yuzyllar arasnda hukum suren Selçuklular, siyasi ve askerî mucadelelerin bir gerei olarak istihbarata onem verip iç, d ve askerî alanlarda bu hususta faaliyetlerde bulunmulardr. Ülke içerisinde siyasi rakiplerin gizli planlarn deifre etmek, devlet adamlarnn hâl ve hareketlerine vâkf olmak, halkn emniyet ve huzurunu salamak amacyla istihbarat mekanizmas iletilmitir. Dier devletlere kar siyasi, dini, ekonomik ve kulturel alanlarda yaanan her gelimeyi en ksa surede haber alma ve ona gore strateji belirleme ihtiyac istihbaratn onemini artrmtr. Askerî alanda dumann potansiyel gucunu kefedip taktik belirlemek, harekât tarzlarna vâkf olup plânlarn bozmak, aldatarak pusu ve tuzaklara çekmek zafere goturen en ksa yoldur. Tum bu faaliyetlerin buyuk bir gizlilik içerisinde yerine getirilmesi ve dumana bu frsatn verilmeyip tehlikelerin bertaraf edilmesi istihbaratn gereidir. Selçuklularda sultanlar, devlet adamlar ve askerî komutanlar kurumsal ve ozel olarak haber alma ve casusluk faaliyetlerine bavurmulardr. Casuslar ve haberciler yannda elçiler, tuccarlar ve esirler de her zaman potansiyel bir istihbarat kayna olarak deerlendirilmitir.