Bu hikayede anlatlanlar, hayatn içinde olan gerçekler; çoumuzun içinde yaad veya yaayaca, kimimizin de yanndan geçerken göremeyip skalad kareler. Yazarken baz bölümlerde hem aladm, hem de kendi yazdklarma güldüm. "nsan kendi yazdna alar m?" diyorum hikâyenin bir yerinde ama yaadm ben bunu. Kendinizi hikâyenin kahramanlarnn yerine koyarsanz inann siz de benimle ayn duygular paylaacaksnz. Sizde bu akn içinde olmak isteyeceksiniz. Onlarla üzülecek ve onlarla sevineceksiniz.
Mutlu bir birliktelie balayan Hakan ve Sibel hayatn onlara neler hazrladndan habersiz günlerini severek, birbirlerini özleyerek, gülüerek geçirirlerken, gün geliyor saf acy ve çaresizlii tatmak zorunda kalyorlar. Peki onlar gerçek sevginin önünde ölümden gayr hiçbir engelin duramayacan kantlayabilecekler mi? Güçleri yetecek mi buna, yoksa hayatn acmaszlna yenilip soluksuz mu kalacaklar? Mutluluk gerçekten bir kol mesafesi kadar uzaklarnda m, yoksa onlar öyle mi sanyorlar?