"steyip istemedeimi doru dürüst bilmediim, fakat neticede aleyhime çkarsa istemediimi iddia ettiim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmutum: Buna içimdeki eytan diyordum, müdafaasn üzerime almaktan korktuum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratma tüküreceim yerde, hakszla, tesadüfün cilvesine uram bir mazlum gibi nefsimi efkat ve ihtimama layk görüyordum. Halbuki ne eytan azizim, ne eytan? Bu bizim gururumuzun, salaklmzn uydurmas.."
Bu romannda, toplumsal gündemin kiilikler üzerindeki basksn ve güçsüz insann "kapana kslmln" gösteriyor Sabahattin Ali. Aydn geçinenlerin karanlna, "insann içindeki eytan"a keskin bir bak.