"Ey büyük yldz! Aydnlattklarn olmasayd, nice olurdu ki senin mutluluun! On yldr maaramn üstüne yükselir durursun: ndan ve yolculuundan bkardn ben olmasaydm; kartalm ve ylanm olmasayd!
Ama biz seni her sabah bekledik, senden fazlaln aldk ve bunun için kutsadk seni. Bak! Pek çok bal toplam bir ar gibi, bilgeliimden usandm; onu almaya uzanacak eller gerektir bana. nsanlar arasnda bilgeler delilikleriyle, yoksullar da zenginlikleriyle bir daha sevininceye dek, vermek ve datmak isterim.
Derinliklere inmeliyim ite bunun için: Tpk senin akamlar denizin ardna iniin ve alt dünyaya k saçn gibi, ey takn yldz! Aralarna inmek istediim insanlarn dedii gibi, batmalym senin gibi. Kutsa beni öyleyse, en büyük mutlulua bile kskanmadan bakan ey durgun göz! Tamaya durmu kadehi kutsa da altn aksn su ve dört bucaa götürsün sevincinin parltsn! Bak! Bu kadeh yine boalmak ister ve Zerdüt yeniden insan olmak ister.