Cyfrowa semiopoetyka" ukazuje zmiany, jakie dokonay si w sposobie istnienia znaku, tekstu i dyskursu w rodowisku cyfrowym. Charakteryzuje specyfik tekstu i dyskursu, które ksztatowane s cyfrowo. Opisuje i nazywa istotne przemodelowania w strukturach tekstowych (np. narracji, figurach) obecne w cyfrowych reprezentacjach tych struktur. Prezentuje nowe figury i strategie tekstowe oparte na ruchu i interaktywnoci. Dowodzi, e u podstaw tych przemian le budowa i wasnoci znaku cyfrowego, rónicego si od innych znaków, przy czym zaistnienie tej rónicy byo moliwe dziki rozwojowi i wasnociom technologii cyfrowych. Ukazuje, e znak cyfrowy wyznacza now sytuacj semiotyczn tekstu prowadzc do zmian w jego poetyce, w tym zwaszcza wspótworzcym j aspekcie komunikacji. Wskazuje na nierozerwalno aspektów semiotycznego, poetycznego (znaczeniotwórczego, kreacyjnego) i komunikacyjnego tekstu i dyskursu. Na materiale utworów cyfrowych (zwaszcza e-literatury) charakteryzuje elektroniczn literacko. Buduje teori tekstu i dyskursu cyfrowego wspótworzcych kultur metawersu.