Czarne kwiaty

Cyprian Kamil Norwid

Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzy take prace plastyczne. Jego edukacja miaa charakter niesystematyczny, mona wic powiedzie, e we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki by samoukiem. Bdc arliwym mionikiem pikna, suy mu nie tylko jako poeta, ale take jako rysownik, akwarelista, medalier i rzebiarz.
Zaliczany jest do grona najwikszych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywa nie tylko osobiste kontakty, ale równie literack wymian zda z najwybitniejszymi postaciami z tego krgu - Z. Krasiskim, A. Mickiewiczem, J. Sowackim, F. Chopinem.
Jednake charakter twórczoci Norwida kae historykom literatury czy go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczoci stworzy i uksztatowa na nowo takie rodki stylistycznie jak: przemilczenie, przyblienie, zamierzona wieloznaczno, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone s refleksj filozoficzn.
Jeli chodzi o postaw ideow, Norwid by tradycjonalist, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieowieconym konserwatyzmem. Pocztkowo zwizany z warszawskim rodowiskiem literackim (m. in. z Cyganeri Warszawsk), wikszo swego ycia spdzi poza krajem. Przebywa w wielu miastach europejskich: Drenie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryu, a w 1853 r. uda si do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wróci jednak na wie o wojnie krymskiej (póniej jeszcze wielkie oywienie poety wywoa wybuch powstania 1863r.), by zamieszka w Londynie, a nastpnie ponownie w Paryu. Tu te zmar w ndzy, w przytuku, w Domu w. Kazimierza i zosta pochowany na cmentarzu w Montmorency. y nader skromnie, cierpia z powodu nasilajcej si stopniowo guchoty i lepoty, chorowa na grulic.
Za ycia zdoa niewiele ze swych utworów wyda, by twórc niezrozumianym i niedocenianym, sta si wielkim odkryciem dopiero w okresie Modej Polski za spraw obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasugi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczyni autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki.

Ur.

24 wrzenia 1821 w Laskowie-Guchach

Zm.

23 maja 1883 w Paryu

Najwaniejsze dziea:

Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamici aobny rapsod (1851), Co ty Atenom zrobi, Sokratesie (stycze 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Ksi nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Biae kwiaty (1856), Quidam. Przypowie (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolnoci sowa (1869), Piercie Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883)

Dettagli