De Reis naar de Maan in 28 dagen en 12 uren (geïllustreerd)

Amerika is een groot land, een land ook van groote dingen: groote
steden, groote wildernissen, groote spoorwegen, groote mannen, groote
rivieren, groote ondernemingen, groote plannen, groote vereenigingen,
in dat groote land clubs genaamd.

Onder die clubs behoort de Gun-club niet het laatst vermeld te
worden. Zij ontstond tijdens den oorlog tusschen de Noordelijken
en Zuidelijken. Dat was een tijd van uitvindingen in het vak van
menschen dooden--ook in het groot. 't Was in dien tijd dat een
zesendertigponder op driehonderd voet afstands dwars door zesendertig
paarden en achtendertig man heen vloog, dat allen bleven liggen,
man dood, paard dood. Maar dit was slechts kinderspel bij het stuk
Rodman, dat nagenoeg drie uren gaans ver droeg en met een balletje
van vijfhonderd kilo honderdvijftig paarden en driehonderd man kon
neêrschieten. Ik zeg: kon; want de proef werd niet genomen, omdat,
al spraken de paarden er niet tegen, de manschappen er niet voor te
vinden waren. Maar 't geen volgt gebeurde in een der gevechten tegen
de Zuidelijken: een Rodman zond in één schot twee honderd vijftien
dier Zuidelijken naar de andere wereld.

Indien het waar is, dat talrijke schermutselingen en gedurige
gevechten de oorlogen vernielender maken, is het een waarachtige
daad van menschlievendheid, middelen uit te denken om in het groot de
gelederen te dunnen, want dan is de krijg zooveel te eer aan het einde
van zijn renbaan. En uit dit oogpunt was het een edel denkbeeld van een
oprichter der Gun-club, een vereeniging te stichten tot uitbreiding
en volmaking der kunst om de vernielendst mogelijke kogels of andere
dergelijke voorwerpen op den grootstmogelijken afstand weg te schieten.

De zaak vond bijval, en wel op echte Amerikaansche wijze. Als namelijk
een burger der Vereenigde Staten een denkbeeld in de hersenen voelt
opkomen, zoekt hij een medeburger die er mee instemt. Er zijn dus
aanstonds een voorzitter en een secretaris. Komt er een derde bij, dan
is ook de tweede voorzitter, zegge de vice-president, gevonden. Een
vergadering wordt belegd, tal van leden sluiten zich aan, gewone,
buitengewone, werkende, correspondeerende.... de club is in 't leven.

Aldus ook de Gun-club. Drie maanden na haar oprichting telde zij 1833
werkende en 30 565 correspondeerende leden.

Tot het lidmaatschap werd vereischt, dat men een nieuwe soort van
werpgeschut uitgedacht of minstens een bestaande soort verbeterd had;
zoo geen kanon, dan toch een vuurwapen. De leden die aan revolvers
knutselden, waren echter, schoon aan de letter van het reglement
voldoende, niet machtig in tel.

»Wie eigenlijk een groot man onder ons wil zijn," zoo sprak eens een
der kundigste leden van de club, »moet eenvoudig worden berekend naar
den regel, dat zijn verdiensten evenredig zijn aan het kaliber van zijn
stuk, en aan het vierkant van de afstanden op welke het schiet." De
man dacht aan de wet van Newton betreffende de algemeene zwaarte.

Toen op een goeden dag de vrede tusschen Noord en Zuid geteekend
was door personen die den oorlog overleefd hadden, taanden wel
de practische inzichten der Gun-club, maar onverflauwd bleef
de liefhebberij in plannen en berekeningen over werpgeschut en
projectielen.

»'t Is toch beroerd," zei op zekeren avond de dappere Tom Hunter,
terwijl zijn uitgestoken houten beenen bijna vlam vatten in het
kolenvuur, »niets te doen, niets te hopen! Waar is de tijd, toen het
kanongebulder voor morgenwekker diende?"

»Voorbij is die schoone tijd!" was de uitroep van den vroolijken
Bilsby, die met zijn armen zou gezwaaid hebben, als hij ze nog gehad
had. »Dat was me een tijdje! Men verzon een nieuw mortier, en zoodra
was he

Dettagli