De Vastgoedmakelaarster

'Prachtig huis,' zei ze.
Ze stond met haar rug naar Leen, alsof die slechts de bode was die haar gebracht had bij de man des huizes.
'Vind je?' zei James sletterig, onderdanig, vals bescheiden.
'Waw, en of ik dat vind! Die hal, wat een prachtige hoge hal, ik kon m'n ogen er niet van afhouden.'
Teef, dacht Leen. Je keek niet eens! Kun je het geloven? Ze is drie seconden in de hal geweest. Ze liep vlak achter mij, ze liep zowat tegen me aan, ze heeft zelfs de kans niet gehad rond zich te kijken. En nu doet ze of ze de hele hal grondig heeft bestudeerd.
'En dit allemaal doe je weg?' pruillipte ze.
'We stoken ons failliet,' zei James tegen alle afspraken in.
Zwijgen over die factuur, ook tegen de makelaar hadden we gezegd, herinnerde Leen zich. Als je ze eenmaal vermeldt staat ze voorgoed op iemands gezicht af te lezen. De eventuele koper leest in de ogen van de verkoper hoeveel er maandelijks betaald wordt. In de vorm van zijn neus herkent diezelfde koper de in de winter uit zijn dak schietende verbruiksgrafiek.
'Ik doe of ik dat niet heb gehoord,' zei de makelaarster medeplichtig.
Ze raakte James vluchtig aan. Vier vingers op zijn schouder die enkele seconden bleven.
'Ik hoef het niet te vermelden,' zei ze, terwijl haar vingers langzaam langs zijn arm naar beneden gleden en pas bij zijn elleboog in het luchtledige kwamen, 'het is tenslotte geen mankement.'
'Met jou kan je zaken doen,' zei James.
'Als ze me vragen hoeveel het kost om dit pand warm te houden zeg ik dat ik het moet navragen.'
'Prima. Hè Leen? Attent van Maaike, toch?'
'Jawel,' zei Leen.
Maaike is het. Verdorie. Ik denk altijd Rachel. Ik geloof zelfs dat ik het al eens verkeerd gezegd heb. Of heb ik dat gedacht? Ik moet beter opletten.

Dit verhaal is tevens opgenomen in de fantastische bundel 'Niet alle vrouwen liggen onder'.

Dettagli