Santiago de Compostela is één van de bekendste bedevaarttochten ter wereld die jaarlijks door miljoenen mensen gelopen word. De tocht is oorspronkelijk Keltisch maar is later vooral belangrijk geworden voor christelijke pelgrims. Hoewel ik tijdens mijn reis zowel religieuze als niet religieuze mensen heb ontmoet.
De reis trok mijn aandacht omdat ik ergens gelezen had dat het eerste gedeelte van de reis een fysieke uitdaging is, het tweede gedeelte zou een psychologisch uitdaging zijn en in het derde gedeelte zou een nieuwe bewustwording plaats vinden. Of dat zo is, daar kom je vanzelf achter tijdens het lezen van dit dagboek.
Ik heb mensen gezien die de tocht liepen vanwege sport, spiritualisme, of religie.
Ook wandelden er veel mensen die op zoek waren naar zichzelf -zoals ik-.
In dit dagboek zal ik van dag tot dag mijn ervaringen delen.
Het boek gaat over het wandelen met trauma's en hoe ik daarmee leerde omgaan.
Gesprekken met medemensen en bizarre ervaringen zorgden ervoor dat ik vandaag de dag een liefdevol leven leidt. Door zelfinzicht en zelfontplooiing spreek ik over intern geluk. Ik wens de lezers hetzelfde geluk toe en dat is waarom ik ben begonnen met schrijven.
De mensen die ik heb ontmoet op mijn reis hebben een helende werking op mij gehad en zullen nog lang voortleven in mijn hart en geest.
Het was een reis waarin mijn oude 'ik' langzaam stierf en een nieuwe 'ik' geboren werd. Dit boek heb ik ook geschreven om mensen te inspireren om de tocht te maken en om meer in harmonie te leren leven met hun gevoel.
Als je wilt weten hoe de reis verloopt voor iemand met trauma's en beschadigingen, neem dan een kijkje in mijn innerlijke proces. Dit boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal over de liefde maar het is geen liefdesverhaal.