Hz. Peygamber (as) nübüvvetin kesintiye urad, vahyin gelmedii, akllarn dalalette olduu, ahlakn fesada urad, insani deerlerin yozlat ve cehaletin insanlarn hayatna tahakküm ettii bir dönemde geldi. Çünkü Allah'n akl nimeti ile ereflendirdii ve yeryüzünde hilafet ve liderlik makamna layk gördüü insan, her iinde yanl yapyordu; dünya hayatndaki rolünü, vazifesini, nereden geldiini ve nereye gideceini, dünya ile ahiret arasndaki bu yolculukta nasl tasarrufta bulunacan da bilmiyordu. ehvete teslim olma ve iç güdü ile hareket etmek yönüyle insanlarn durumu hayvanlarn durumu gibiydi. nsan dünyada yapc olmas gerekirken ykc; emniyetin kayna olmas gerekirken korkunun kayna olmutu. Öyle olunca da hayatn terazisi tepetaklak olmu ve insan deerini yitirmiti. Bu dönemde, büyük imparatorluklarn ve medeniyetlerin durumu küçük toplumlardan daha iyi deildi. Büyük imparatorluklar, sosyal hayat oluturan tüm insan tabakalar için büyük zulümlerin ve ar korkularn kayna idi.