De schrijver verbergt zich achter een pseudoniem om de privacy van de belangrijkste personages in het boek te beschermen. Zijn verhaal onthult een vader-zoonrelatie die hier en daar wat schuurt, maar die nadat de zoon terminaal is geworden door een uitgezaaide kanker problematisch wordt, althans voor de vader (en eigenlijk ook voor de moeder). Na het 'doodvonnis' in december leeft de zoon nog zeven maanden en in die periode schrijft de vader in zijn aantekeningen alles op wat hij ervaart, voelt en denkt. Samen met zijn vrouw probeert hij te achterhalen wat de oorzaak zou kunnen zijn van het geheime leed van de zoon dat tijdens de communicatieve schermutselingen zo nu en dan vrij raadselachtig aan de oppervlakte komt. Tot een echt openhartig gesprek komt het niet en de zoon sterft zonder dat de ouders echte duidelijkheid krijgen. Dat er ondanks alles een sterke liefdesband is blijven bestaan is echter overduidelijk. Het is zeer de vraag of de zoon zelf wist waar zijn verborgen zielepijn vandaan kwam.