"Her saadet bir zaman sonra zevâle erer." dedi. "Bâki olan Allah'dr." Sonra namaza durdu. Sanki sfahan'da klaca sayl namazlardan birini klar gibiydi. Namazn hitamnda "Kuruntular huzursuzluk verir." diye söylendi kendi kendine. Oturup çalmann, son ana, son nefese kadar hizmet etmenin art olduunu bilmeliydi insan. Szlayan ayaklaryla geni odann öbür köesindeki oymal çekmeceyi açt. Birbirine karm kâtlar desteleyip çkartt. Okkasn, divitini ald eline. Diz krp oturdu.
Yllarn verdii eserdi bu. Belki bütün hayatn verdii eser. Bitmek üzere. Yazlacak üç dört sahife kalm. Yazlacak bu üç dört sahifeyi geciktirmi imdiye kadar. çinde, yüreinin gizli bir yerinde fsldayan bir ses, dolaba her varnda, kâtlar eline dediinde "brak sonra yazarsn, vakti deil" demi. Ya bu akam, günlerdir fsldayan ses yok. Onu duymad. Öyleyse her ey bitti. Hayatna benzeyen bu eser bittiinde, her ey bitecek. Hayat da. Onu hissediyor.