Het Stoomhuis (geillustreerd)

»Eene belooning van duizend gulden aan hem, die dood of levend een
der oude hoofden van den opstand der Sipayers uitlevert, gezien in
het presidentschap van Bombay, den nabob [1] Dandou-Pant, meer bekend
onder den naam van...."

Dit was de bekendmaking, die de inwoners van Aurungabad konden lezen
in den avond van den 6n Maart 1867.

De laatste naam,--door sommigen verfoeid en voor altijd vervloekt,
door anderen in het geheim bewonderd,--ontbrak aan de afkondiging,
die voor korten tijd was aangeplakt op den muur van een bouwvalligen
bungalow, aan den oever der Doudhma.

Die naam ontbrak, omdat de onderste hoek van het aanplakbiljet,
waar hij in groote letters gedrukt stond, was afgescheurd door de
hand van een fakir (Mohamedaanschen bedelmonnik), die dit op den
toen verlaten oever onopgemerkt had kunnen doen. Tegelijk met dien
naam was ook de naam verdwenen van den gouverneur-generaal van het
presidentschap van Bombay, die met den onderkoning van Indie de
afkondiging onderteekend had.

Wat zou den fakir toch tot deze handeling bewogen hebben? Hoopte
hij door het verscheuren van deze bekendmaking, dat de opstandeling
van 1857 aan de algemeene vervolging en bestraffing van zijn persoon
zou ontsnappen? Kon hij werkelijk gelooven, dat zulk een vreeselijke
beroemdheid met de verscheurde stukjes van dat papier in het niet
zou verdwijnen?

Dat ware dwaasheid geweest, want andere aanplakbiljetten in menigte
verspreid, prijkten overal op de muren der huizen, der paleizen, der
moskeeen, der hotels van Aurungabad. Daarenboven liep een omroeper
door de straten der stad en las met luider stemme het besluit van
het gouvernement. De bewoners der geringste gehuchten in de provincie
wisten reeds, dat een gansch fortuin was toegezegd aan hem, die dien
Dandou-Pant in handen van het gerecht zou stellen. Zijn naam was
nutteloos vernietigd en zou, voordat er twaalf uren verloopen waren,
de rondte van het geheele presidentschap gemaakt hebben. Indien de
inlichtingen juist waren, indien de nabob werkelijk een schuilplaats
in dit gedeelte van Hindostan gezocht had, leed het geen twijfel of
hij zou weldra in de handen vallen van hen, die er groot belang bij
hadden hem te vangen.

Welk gevoel had dien fakir dan toch wel bezield bij het verscheuren
van een aanplakbiljet, waarvan reeds verscheidene duizenden exemplaren
getrokken waren?

Een gevoel van toorn zeker,--misschien ook had hij toegegeven aan
een opwelling van minachting. Hoe het zij, na de schouders te hebben
opgehaald, drong hij door tot het volkrijkste, maar armoedigst bewoonde
kwartier der stad.

Men noemt Dekan het uitgestrekte gedeelte van het Indische
schiereiland, dat begrepen is tusschen de westelijke Ghatta (passen
of gassen, straten) en de Ghatta van de golf van Bengalen. Dit is
de naam, die gewoonlijk aan het zuidelijk gedeelte van Indie, aan de
andere zijde van den Ganges, gegeven wordt. Dit Dekan, waarvan de naam
in het Sanskriet »Zuid" beteekent, telt in de presidentschappen van
Bombay en Madras, een zeker aantal provincies. Een van de voornaamste
is de provincie van Aurungabad, welker hoofdstad eertijds die van
geheel Dekan was.

In de XVIIe eeuw bracht de beroemde Mongoolsche keizer Aureng-Zeb zijn
hof in die stad over, welke in de vroegste tijden van de geschiedenis
van Hindostan onder den naam van Kirkhi bekend was. Zij had toen
eene bevolking van honderd duizend inwoners. Tegenwoordig bezit
zij er slechts eene van vijftig duizend, onder de heerschappij
der Engelschen, die haar besturen uit naam van den Nizam (een
vorstentitel) van Hyderabad. Toch is het een der gezondste steden
van het schiereiland, tot nog toe gespaard door de

Dettagli