Het loterijbriefje (geillustreerd)

»Hoe laat is het thans? Het kan onmogelijk vroeg meer zijn. Kijk eens."

Die vraag werd gedaan door vrouw Hansen, terwijl zij de asch uit hare
tabakspijp klopte en den laatst ingezwolgen tabaksrook in dikke krullen
naar de gekleurde balken van het plafond met een soort welbehagen
uitblies.

»Ja, ik zal even zien, moeder. Het is zes minuten vóór achten,"
antwoordde Hulda.

»Het is niet waarschijnlijk, dat wij dezen nacht nog reizigers zullen
moeten opnemen."

»Waarom niet?"

»Het weer is te slecht. Zie de lucht eens grauw zijn en de wolken door
den stormwind voortgejaagd worden."

»Dat is zoo, misschien hebt gij gelijk. Maar, hoe het ook zij, de kamers
zijn gereed en ik zal het wel hooren, wanneer buiten geroepen wordt.
Wees dus onbezorgd. Alles is beredderd."

»Is uw broeder teruggekomen?"

»Neen, nog niet.... Maar verwacht gij hem dan terug, moederlief?" vroeg
Hulda.

»Heeft hij dan niet gezegd, dat hij heden thuis zou komen? Mij dunkt
toch zoo."

»Neen, moeder. Hoe komt gij er aan? Ik meen, dat zulks onmogelijk kan.
Het is te ver."

»Onmogelijk?.... Wat bedoelt gij daarmede? Is hij dan op de jacht?"

»Neen, Joel strekt thans een reiziger tot gids naar het Tinnermeer,
en...."

»Welnu, en?"

»En, daar hij zeer laat vertrokken is, geloof ik niet dat hij voor
morgen te Dal terug zal kunnen zijn."

»Neen, daarvan heeft hij mij niets gezegd.... Hij zal dus te Moel
overnachten?"

»Ongetwijfeld moet hij dat, moeder, tenzij hij...."

»Tenzij. Nu, ga voort.... Waarom aarzelt gij, Hulda? Tenzij...."

»Tenzij hij naar Bambel ga, om een bezoek aan den pachter Helmboe te
brengen...."

»En vooral aan zijne dochter! Is het niet zoo? Raad ik niet veel beter,
Hulda?"

»Ja moeder, aan Siegfrid, mijn beste vriendin, die ik als eene dierbare
zuster liefheb," antwoordde het jonge meisje met een glimlach. »Zoudt
gij iets tegen dat bezoek hebben? Zou u dat hinderen?"

Vrouw Hansen keek hare dochter een oogenblik aan, maar hernam spoedig
daarop:

»Kom, Hulda, doe de deur dicht en laten wij slapen gaan. Ik heb rust
noodig."

»Gij gevoelt u toch niet onwel, lieve moeder? Gij maakt mij inderdaad
bezorgd."

»Neen, ik gevoel mij integendeel zeer wel. Maar waarom die vraag? Waarom
die bezorgdheid?"

»Omdat gij zoo vroeg te bed wilt, moeder. Dat ben ik niet van u gewoon."

»Dat is zoo; maar ik moet vroeg te bed gaan, omdat ik morgenochtend
bijtijds wil opstaan."

»Waarom, moederlief?"

»Ik ben voornemens naar Moel te gaan. En daartoe mag ik mij niet te laat
op weg begeven."

»Naar Moel? Wat wilt gij er doen?"

»Moet ik onzen voorraad levensmiddelen niet aanvullen voor het
zomerseizoen, dat voor de deur staat?"

»Is dan de bode van Christiania met zijne kar met wijn en eetbare waren
te Moel aangekomen?"

»Ja, Hulda," antwoordde vrouw Hansen. »Dezen namiddag heeft Lengling,
de meesterknecht van den houtzaagmolen, hem ontmoet, en die heeft mij
in het voorbijgaan op de hoogte gebracht. Van onzen voorraad ham en
gerookte zalm is niet veel over, en ik wil niet op een gegeven oogenblik
het noodige missen. Wanneer het weer beter wordt, zult gij de toeristen
voor en na zien opdagen, om hunne uitstapjes in het Telemarksche te
beginnen. Onze herberg moet dan behoorlijk voorzien zijn, om hen naar
eisch te kunnen ontvangen, en zij moeten er alles kunnen vinden, wat
zij gedurende hun verblijf noodig mochten hebben. Weet gij wel...."

»Wat, moeder?"

»Dat het reeds de 15de April is, Hulda. De fraaie dagen zullen nu wel
ras komen."

»De 15de April!" mompelde het jonge meisje binnensmonds en als in
gedachten verzonken.

»Ik zal mij dus morgen met

Dettagli