Kelebein Çilesi

KELEBEN ÇLES

Ey!
Sadekul Veysel;
Biliyorsun ki!
Marifet: Dorular bilmekte,
Deil;
Dorular söyleyebilmektedir.
imdi!
Söyle, sen de dorular;
Anlat, herkese kssay.

Arif olan; mutlaka alr hisseyi.
Bu, öyle bir kssa ki!
Tam bir: "Yetikin Masal".
Kahramanlar ise:
Eli asal
Uzun sakall,
Yal-bal:
Hrpani bir dervile,
Yeilimtrak bir kurtçuk (trtl).
Dervi;
Küflü, karanlk ve bouk
Küçük, yaln ve de souk!
Tek oda, çilehanesinde:
Günlerdir:
Yar aç
Yar tok,
Uykusuz ve yorgun.
Ama!
Ruhen, oldukça dingin!
Çilesini çekmekte...

Dervi;
Bada kurmu!
Yere, öyle oturmu.
Altnda: iltesi yok!
Oturduu yer kuru.
Sofrasnda: az yok!
Çanakta, ekmei kuru.
Ama!
Rahlesi: kitap,
Testisi: su,
Kalbi ise iman
Dolu!
lahi akn etkisiyle
Birazck da
Deli!
di.

Çile günlerinde:
Kafasndaki, zaman kavramn yitirmi;
Gündüz ile gecenin farkn bitirmi,
Bir halde!
Zihninde: sürekli "pirinin sözlerini "tekrarlamakta.
Çou kez,
O sözler; odann içinde de yanklanmakta!
di.

Her frsatta piri:
"-Evlatlarm!
Nefis!
Nefes gibidir:
Yokluu ölüm,
Çokluu zulüm;
Getirir."
Diyordu!
Ve sürdürüyordu.

..."nsanolu;
Fiziki çelimsizliine ramen,
Yaradann kendisine bahettii:
Metafizik güçlerin sayesinde;
Yeryüzündeki: yaratlmlarn hep
En üstünü! di.
Ama!
imdiki gibi: Egemeni deildi;
Ne yeraltnn, ne de üstünün!

O zamanlar;
Her canlnn dilinden anlar idi.
Dierleri gibi: Kendisinin de
Hem av hem de avc olduunu,
Yaam çarknn: Böyle döndüünü;
yi bilirdi."

...

"Bu durum:
Adna: Kibir denilen!
Yedi bal canavarn!
nsan, teslim almasna kadar sürdü.
Sonrasnda;
Canavar, insandan; insanl sürdü."

"Kibirdir: nsanl hasta eden alamet.

Günlerden, bir gün:
Derviin gözü, duvarn yukarsna takld.
Uzun uzun, köedeki bu noktaya baknd.
Karsndaki köhne duvarda:
Bir " ipek böcei trtl" vard.
leri geri salnarak; kozasn örüyordu.
Ann arasndan, o da dervii görüyordu.
Ama!

Epeycedir; hiç ilgilenmez görünüyordu.
Kozann kapanmasna, çok az kalmt.
Trtl, son bir kez; ban dar çkartt.
Birden!
Dervile, göz göze geldi.
Dervii ise ani bir merak ald.
-Senin ne iin var? Orada.
Diye, içinden geçirdi.

-Sen, bu odada; ne yapyorsan?
Ben de onu yapmaya çalyorum.
Diye, trtl cevap verdi.

Dervi, duyduklarna inanamad!
Oldukça, arm ve kendinden üphe eder;
Bir halde, etrafna bakt!

Trtl ise; rahat konuabilsin diye:
Kozadan ban dar uzatt
Dervii, daha fazla merakta brakmadan:
Konumaya devam etti:
-Görüyorum ki çok ardn!
-Ama! -nan! Bunda, aracak çok
Bir ey yok!

Derviin, sevinçten gözleri parlad.
Ve birden, "pirinin sözleri" kulaklarnda çnlad.
Piri: Bir gün öyle söylemiti:
"nsan,
Ne zaman ki
Nefsinin kirinden
Yani kibrinden;
Arnr!
te! O zaman:
Yaradl melekelerini;
Geri kazanr!
Böylece,
O âlemin dilinden tekrar anlar...
Âlem ise onu tekrar kucaklar..."
Demiti.

Trtl, tekrar söze girdi.
Ve hiç ara vermeden;
Konumasn sürdürdü:
-Ben, buraya bahçedeki;
Dut aacndan geldim!
-Doduum günden beri:
Maalesef hep sürünüyorum!
-Ne zaman ki varlm bildim;
Kendimi,
Hep yaprak peinde buldum!
-Sürünmekten bktm artk!

Dettagli