Koniec nowego wiata, czyli prolegomena do wiecznoci to drugi autorski tomik wierszy Wiesawa Fakowskiego, wydany po raz pierwszy w 2017 roku. Wiersze w tej publikacji to rónorodno nastrojów, emocji, postaw, sposobów wypowiadania si. Znajdziemy w nich: liryzm, (auto)ironi, drwin, szyderstwo, sarkazm, dosadno i kolokwializmy. Te wiersze poruszaj, intryguj, niekiedy miesz, by za chwil czym wzruszy. Jest w nich osobliwy humor, czsto czarny, a nawet makabryczny. Jest te surrealizm ze sw absurdalnoci i grotesk. Uwag w wierszach zwraca te naturalistyczne ukazanie brzydoty.
Zadziwiajce jest bogactwo wyobrani autora, penej niezwykych skojarze. Niewtpliw wartoci tych wierszy jest to, e s one wiadectwem naszych czasów nowego wiata, widzianych z perspektywy bohatera wierszy. S one take wiadectwem indywidualnego losu czowieka w tym wiecie. Zapisem jego wnikliwych obserwacji i przemyle. Zasugerowaniem przyczyn i miejsca koca nowego wiata. Rozwaaniem o wiecznoci, niejednoznacznym. W wierszach znajdziemy odwieczne pragnienie i poszukiwanie przez czowieka szczcia, widzianego przede wszystkim w prawdziwej mioci. Mioci jako lekarstwie na wszelkie zo tego wiata. Ale ona jest tak trudno osigalna.
Warto podkreli, jaka refleksja pynie z losów bohatera lirycznego. Za uleganie uudom, rónym fascynacjom, miraom dobrobytu, sawy, szczcia paci si wysok cen.