O, ÇOK BEYAZDI. KUSURLU OLABLECEK KADAR BEYAZ... BEN, ONU BU KARANLIIN ÇNE HÇ SOKMAMALIYDIM.
Büyüdükçe böyle zorlayor muydu hayat herkes için? çten içe onlar gibi olmaktan korktuumuz anne babalarmzla ayn yollardan yürüyorduk sanki. Hayatmz belirleyecek snavn stresi, arkadalklarmz, aklarmz... Hem ben hem de arkadalarm aslnda bambaka snavlar veriyorduk hayatlarmzda.
Her eye ramen Meriç'le birlikteydik ama hâlâ kimse onaylamyordu bizi. Onun karanlndaki varlm... Meriç'in karanlna iyi gelip aydnlm ikimize de saçmay hayal ederken, karanlkta kaybolan ben oluyordum sanki. Aslnda biliyordum içten içe bir gün beni terk edip gideceini. O gün geldiinde buna engel olamayacam da biliyordum. Bu yüzden ondan geriye kalacak, ömrüm boyunca hatrasn yaatacak bir parçayd tek isteim...
Tüm hayatm etkileyecek bir ey yapmaya karar verdim ve sahiden tüm hayatm deiti. Belki de sonsuza dek...
Siyahln içinde ne kadar hayatta kalabilir ki minik beyaz nokta? Onu yakan karanln içinde küllerinden yeniden doduunda beyaz noktay tutabilir miydi artk o siyahlk?
Kayla, tuhaf bir mekanizma gibiydi. Etrafna tüm sorunlu çocuklar çekiyordu. Onun etrafndaki çembere bir ekilde tutunuyorduk ve her ne kadar istese de bizi kovmuyordu. Bir ekilde bizi kefediyor, içimizdeki
o yaral çocuu görüyor sonra tutunduumuz o çemberdeki elimize sarlyordu. Mucize deildi. Sadece o, bize inanyordu.