Sezgin Kaymaz'n, kendi okurunu edinmesini salayan ve yeni kuak yazarlarda fazla rastlanmayan hasletleri var. nsanlar, özellikle kaderin sillesini yemi olanlar, aadakileri, kaybedenleri iyi tanyor. Romantikletirmeden, groteskletirmeden resmediyor onlar.Yazarmz hikâye anlatmay ve kurgalamay da seviyor Allah için! Mistik olmayan, bir bakma o "insan iyiliini" cisimletiren bir gerçeküstü fanteziye dayanyor çounlukla romanlarnn kurgusu. Lucky, Sezgin Kaymaz romannn bütün bu hasletlerinin hakkn veriyor. Her eyden önce, yine çok iyi ilenmi insan manzaralar sunuyor. Taksiciler, hele orospular gibi, pek de "saygn" olmayan insanlarn iç dünyasn ve ilikilerini gerçekçi ve elenceli bir muhabbetle aktaryor.Yardmc rollerde: Cinayet kariyerli bir özel oför, kaknem kaynvalide, sinek kadar mide bulandrc bir kaynço...
Ama barolde bambaka "birisi" var: Bir köpek! Simsiyah bir doberman. Kay gibi siyah, insan canls, müdanaasz, küstah ama tanyann yüreine sokmak isteyecek kadar sevdii kocaman bir doberman. Bir kz-köpek, bir llk. Lucky, konuuyor, eyliyor, insanlar buluturuyor, onlarn gözünü açyor, kaderlerini deitiriyor.
Sezgin Kaymaz'n bu romanndaki gerçeküstü öe, insanüstü (pardon, köpeküstü!) melekeler tayan bu köpek. Romann Uzunharmanlar'da Bir Davetsiz Misafir'den, Geber Anne'den, Kaptann Teknesi'nden öncekilerden bir fark ise, gerçeküstü-fantastik öenin (haydi Sezgin Kaymaz tiplerinden biri gibi konualm:) 'tabak gibi' aikâr deil, belirsizlemi, hayal-meyal, hatta "normal karlanabilir" tarzda olmas. Kaymaz'n düzenli okurlar açsndan önemli bir yenilik bu...
Lucky'yi de elenerek, enlenerek, derken hüzünlenerek, sonlarna doru da basbaya gözleriniz yaararak okuyorsunuz. Bir Sezgin Kaymaz roman!