Mathias Sandorf (geïllustreerd)

Drie weken na de schrikkelijke gebeurtenissen, welke wij in het
vorige deel verhaalden, en waarvan de provincie Catania, op het eiland
Sicilië, het tooneel was geweest--drie weken later, zeggen wij, dus
op 9 October, stevende een snelvarend stoomjacht--de _Ferrato_, onze
oude bekende--geholpen door een stevige noordoosterbries, tusschen
de zuiderpunt van Europa, die eigenaardig genoeg op het Spaansche
schiereiland Engelsch is, en kaap Almina, de noordelijkste punt
van Afrika, die daarentegen, op het Marokkaansch gebied gelegen,
Spaansch is. De vier mijlen afstand, welke van de eene landspits
tot de andere gerekend worden, zouden, wanneer men op mythologische
gronddenkbeelden zou mogen afgaan, of daaraan slechts eenige waarde
mocht schenken, door wijlen Hercules, een waardigen voorganger van den
heer Ferdinand de Lesseps, de moderne landengte-doorsteker, daargesteld
en toegang aan de wateren van de Mare Mediterranea of Middellandsche
zee tot die van den Atlantischen Oceaan verleend zijn, door met een
enkelen knodsslag de rotsachtige omdijking van het Middellandsche
meerbekken daar ter plaatse te verbrijzelen, hetgeen, zooals ieder
lezer zal moeten bekennen, eene vrij aardige krachtsontwikkeling zou
vereischt hebben. Jammer, dat dergelijke halfgoden in onze eeuw niet
meer aangetroffen worden. De doorgraving van de landengte van Suez
zou zooveel geld niet gekost hebben, en de landengten van Panama en
van Corinthe zouden zooveel schatten niet verslinden. Met drie zulke
knodsslagen waren dan de Andes in de Nieuwe Wereld, de Dioikos in
Griekenland en de drempel van Serapeum in Egypte verbrijzeld geweest,
om de Middellandsche zee met de Roode zee, de golf van Corinthe met
die van Egina, en den Mexicaanschen zeeboezem met de Groote Stille
Zuidzee in verbinding te stellen. Nogmaals jammer, doodjammer!

Ziedaar, wat Pescadospunt voorzeker aan zijn vriend Kaap Matifou zou
medegedeeld hebben, terwijl hij hem daarbij tegelijkertijd de rots
van Gibraltar in het noorden, en den Hachoberg in het zuiden zoude
aangewezen hebben.

En, inderdaad, Calpé en Abyla zijn nog steeds de beide bekende
rotsmassa's, de beide zuilen, die als de "Zuilen van Hercules,"
den naam van den beroemden Griekschen held dragen.

Kaap Matifou zou ongetwijfeld dat "kunststuk van krachtsinspanning"
bewonderd en naar waarde geschat hebben, en dat nog wel, zonder dat de
nijd zijne eenvoudige en bescheiden ziel zoude verontreinigd, zonder
dat zijn edel hart door eene onwaardige gedachte zoude bezoedeld
zijn. Nogmaals, Kaap Matifou zou bewonderd en gewaardeerd hebben.

De Provençaalsche Hercules zou voor den Griekschen held, voor den
zoon van Jupiter en Alcmene, eerbiedig het groote hoofd gebogen hebben.

Maar Pescadospunt kon zijnen vriend dat verhaal niet opdisschen,
en Kaap Matifou kon zijn Titanshoofd niet buigen, om de eenvoudige
reden, dat noch de een noch de andere zich aan boord bevond. Beiden
waren op bevel van dokter Antekirrt te Antekirrta achtergebleven,
de eerste, omdat hij, zooals wij weten, vrij ernstig gekwetst was,
en de andere, om zijn vriend op te passen en te verplegen.

Dokter Antekirrt en Piet Bathory waren alleen aan boord van de
_Ferrato_, die door kapitein Köstrik gekommandeerd werd; terwijl
Luigi-Ferrato nog steeds als eerste officier aan boord van het
stoomjacht dienst deed. Van bevordering was nog geen sprake
geweest. Maar er was nog tijd.

De expeditie, laatstelijk op het eiland Sicilië ondernomen, met het
doel om Sarcany en Silas Toronthal op te sporen en op te lichten,
als daar mogelijkheid toe bestond, had volstrekt geen resultaat
gehad, daar zij den dood van Zirone tengevolge had gehad. Men moest
dus andermaal

Dettagli