Bu çalmay yürütürken "Hayatn anlam nedir?" sorusunu kendime de sormadan yapamadm. Bakalarnn hayat anlamn aratrrken insan kendini bunun dnda tutamyor. Ve soru karnzda öyle insafsz ve sert duruyor ki: "Ya sen!" diyor; "Senin hayatnn anlam nedir?" Ne diyeceimi bilemedim önce. Kendimi birdenbire çocukluumu düünürken buldum: Bir ceviz aacnn altnda alayan çocukluumu... Bir ses beni çaryordu: "Hadi gel, uçurtma uçurmaya gidelim!" Her eyi unutmutum. Hayatn anlam oynamakt. Arnavut kaldrml yoku bir yolda slak yanaklarmla kouyordum. Gökyüzü, rüzgâr ve dalardaki bütün çiçekler beni çaryordu. Artk mutluydum.
Bütün çocukluum boyunca hayatmn bir tek anlam vard sanyorum: Sevmek ve yardm etmek. Yllar geçti ve hala bu gerçek deimedi. Deien tek ey, çocukluumda tandm dünyann artk çok deimi olduu. Sevginin çalayan rmana, öyle çok yabanc su kart ki... Durmadan bulutlanan bir vadide, bir sürü kirli su ortasnda, sevginin o tandk, berrak rman görebilene ak olsun.
Bütün suçumuz belki de fazlaca büyümü olmak. Büyüdükçe çocukluumuzdan uzaklayor, kendimize ve çevremize yabanclayoruz. Ne kadar büyürsek içimizdeki çocuk da o kadar azalyor. Ne yapp edip unutuyoruz sonunda çocukluun bize örettiklerini. Para kazanmak ve insanlara hükmetmek giderek en önemli amacmz haline geliyor. Bütün saygnlmz, deerimizi ve baarmz kazandmz parann çokluunda görüyoruz. Sonuçta dayanma yok oluyor, sevgi kirleniyor.