Ozimina

Wacaw Berent

Powieciopisarz, eseista i tumacz okresu modernizmu.
Z wyksztacenia przyrodnik (obroni doktorat w zakresie ichtiologii na uniwersytecie w Zurychu). Pierwsze opowiadania publikowa pod pseudonimem Wadysaw Rawicz, ukazujc zgodnie z duchem czasu pesymistyczn wizj wiata i bohaterów targanych wewntrznymi sprzecznociami, skóconych ze spoeczestwem. By równie zafascynowany, jak krytyczny w stosunku do filozofii Nietzschego, oywiajcej umysy inteligencji na przeomie wieków; przetumaczy Tako rzecze Zaratustra oraz powici niemieckiemu mylicielowi rozpraw róda i ujcia nietzscheanizmu. Podobnie ambiwalentne stanowisko zajmowa Berent wobec spucizny polskiego romantyzmu, którego spoeczne i polityczne róda, uwarunkowania i konsekwencje (m.in. w postaci powsta narodowych) rozwaa w tzw. "opowieciach" historycznych: Diogenesie w kontuszu (1937) oraz Zmierzchu wodzów (1939).
Do najistotniejszych zalicza si realistyczne powieci Berenta poruszajce tematyk wspóczesn pisarzowi; s to: Fachowiec (1895), Próchno (1903) i Ozimina (1911). W ostatniej z nich zaj si problematyk rewolucji (siln inspiracj byy wydarzenia rewolucji 1905 roku) i analiz kondycji duchowej spoeczestwa polskiego w przededniu nadchodzcych, ju wyczuwalnych wstrzsów dziejowych. Obawiajc si, e sama walka rewolucyjna moe unicestwi historyczny dorobek intelektualny oraz kultywujc ideologi moralno-narodow, Berent uznawa jednak oywcz si ruchów lewicowych i postulowa ideowy sojusz z socjalizmem (studium Idea w ruchu rewolucyjnym z 1906 r.).
W dwudziestoleciu midzywojennym uczestniczy aktywnie w yciu literackim, by wspóredaktorem "Nowego Przegldu Literatury i Sztuki" (1920-1921) oraz redaktorem "Pamitnika Warszawskiego" wraz z Janem Lechoniem (w 1929 r.). Uhonorowany nagrodami literackimi i pastwowymi (nagroda literacka miasta Warszawy 1929, pastwowa nagroda literacka za biograficzne opowiadania z tomu Nurt: Wywaszczenie Muz, Szabla i Duch oraz Wódz 1933, odznaczenie Krzyem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski 1933), zosta czonkiem Polskiej Akademii Literatury (1933) i Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy.
Tumaczy g. z fr. i niem., m.in. proz Friedricha Nietzschego, Knuta Hamsuna, Henrika Ibsena, Guy Maupassanta i Romain Rollanda.

Ur.

28 wrzenia 1873 w Warszawie

Zm.

midzy 19 a 22 listopada 1940 w Warszawie

Najwaniejsze dziea:

Próchno, Ozimina, ywe kamienie, Diogenes w kontuszu, Zmierzch wodzów

Dettagli