To jest ksika nie tylko inspirowana surrealizmem. Wykorzystano w niej techniki: zapisu automatycznego i antynomii A. Bretona, przypadku obiektywnego P. Soupault oraz ewidencji snów M. Leirisa. W rezultacie powsta zbiór operacji surrealnych bez precedensu w polskiej literaturze. Cao zdobi dramat w dwóch aktach, dynamizowany Witkiewiczem, Ibsenem i Strindbergiem, a antropologiczne eksploracje podwiadomoci uatrakcyjnione s przez ilustracje, utrzymane w estetyce realnoci spotgowanej.