"Kimse onun gibi gülümsemiyordu bana. Annem, çok ii olduundan çok yoruluyordu. Bazan gülmeyi unutuyordu. Ablam, 'dersim var, git bamdan' diyordu. Ninem namaz klyor, Tanr'y düünüyordu. Babam zaten az görüyordum. O da ikide bir, 'ben önemsiz bir memurum,' diyordu. Porselen abla yorgun deildi. 'Git bamdan,' demiyordu. Önemsiz biri olduunu da sanmyordu."
Selçuk Baran, bu defa çocuk öyküleriyle bizimle.