Polski dramaturg, powieciopisarz i poeta. Absolwent Korpusu Kadetów, a nastpnie adiutant Adama Kazimierza Czartoryskiego. Aktywnie uczestniczy w pracach Sejmu Wielkiego jako aktywny czonek Stronnictwa Patriotycznego oraz wspóautor (z Hugonem Kotajem) projektu Konstytucji 3 Maja. Czynnie broni idei reform: propagowa je w Powrocie posa, by wspózaoycielem Zgromadzenia Przyjació Konstytucji Rzdowej w 1791 r. Piszc paszkwile polityczne walczy piórem przeciw Targowicy, za po przystpieniu króla do konfederacji targowickiej emigrowa do Niemiec. Powróci na wie o insurekcji kociuszkowskiej, peni funkcj sekretarza Tadeusza Kociuszki, ranny w bitwie pod Maciejowicami w 1794 r., dosta si do niewoli i by wiziony w Twierdzy Pietropawowskiej w Petersburgu. Po uwolnieniu w 1796 r. wyjecha z Kociuszk do Stanów Zjednoczonych. W 1807 (poutworzeniu Ksistwa Warszawskiego) wróci do Polski, w 1809 zosta odznaczony Orderem witego Stanisawa. W 1822 r. osiad w majtku w podwarszawskim Ursynowie, gdzie zaj si gospodarstwem i twórczoci literack. Czonek (a od 1826 r. prezes) Towarzystwa Przyjació Nauk; w Ksistwie Warszawskim, a nastpnie w Królestwie Kongresowym by sekretarzem senatu, a take wizytatorem szkó. Mimo e by przeciwnikiem dziaalnoci spiskowej, po wybuchu powstania listopadowego bra udzia w misji dyplomatycznej w Londynie szukajc poparcia i legalizacji narodowej rewolty, a nastpnie bra udzia w pracach Rzdu Tymczasowego. Od 1833 r. przebywa na emigracji w Paryu, politycznie zwizany z Hotelem Lambert, za naukowo zaangaowany w dziaalno Wydziau Historycznego Towarzystwa Literackiego w Paryu. Wolnomularz, by autorytetem moralnym dlaswoich wspóczesnych. Jest autorem obszernych pamitników stanowicych wane ródo wiedzy o epoce.
Ur.
16 lutego 1757 r. w Skokach na Podlasiu
Zm.
21 maja 1841 r. w Paryu
Najwaniejsze dziea:
Powrót posa (1791), piewy historyczne (1816), Pamitnik czasów moich (1848), Puawy (1855), Podróe historyczne poziemiach polskich midzy rokiem 1811 a 1828 odbyte (1858), Wadysawpod Warn (1788), Kazimierz Wielki (1792), Dzieje panowania ZygmuntaIII (1860)