iirlerinden çkarlan bilgilere göre Yunus Emre'nin, ümmi (okumas yazmas olmayan) bir ozan deildir; tersine medrese eitimi görmü bilgili bir kimsedir. Tasavvuf düüncesini ilerken, özgün bir yaratclk göstermesi bunu kantlamaktadr. Yunus Emre'nin tasavvuf anlay, kimi aratrmaclarca Mevlana'ya balanr. Kendisi de iirlerinde Mevlana'ya olan sevgi ve ball dile getirir. Konya'ya giderek Mevlana'ya görütüü de bilinmektedir. Bundan baka, Anadolu'nun birçok yöresini, Azerbaycan' ve am' gezdi. Henüz siyasal birliin kurulmad dönemde Anadolu'da tasavvuf düüncesini, lirik ve içten iirleriyle benimsettii, kendisini eyh olarak kabul ettirdii geni halk kitlelerince ermi sayld. Birçok halk ozan Yunus Emre mahlasyla iir yazd. Çeitli yerlerde, mezar olduu ileri sürülen "makam"larnn olmas, Yunus Emre'nin günümüzde bile birletirici özelliini göstermektedir. Mezarnn Sarköy'de bulunduu kabul edilerek burada 1970 ylnda bir Yunus Emre ant-türbesi yaplmtr.
Anadolu'da tekke iiri geleneini balatan ve bu gelenein en önemli temsilcisi olan Yunus Emre, iirlerinde, tasavvufa uygun düünce ve yaam biçiminin deerlerini dile getirdi. Yunus Emre'nin iirlerinin çk noktalarndan biri de, insan sevmeye verdii önem oldu.
Yunus Emre, hem aydnlara, hem de halk kitlelerine seslendii iirlerinde aruza da, heceye de yer verdi. lahilerini heceyle, klasik koma biçiminde ve halkn konuma dilindeki kullanmlaryla, deyimleriyle çeitlendirdii yaln bir dille yazarken, kimi iirlerinde yaln dilden ayrld, Yunus'un iirleri bestelenerek tekkelerde eitim amacyla okundu.
Yunus Emre'nin Divan'n oluturan iirleri dnda öteki yapt, on üç beyitlik bir ön bölüm, bir nesir bölümü, 550 beyitlik üçüncü bölümden oluan ve aruzla yazlan Risalet- ün- Nushiyye'dir. (Öütler Kitab, 1307).