Ölüme deil özüne doru akard zaman.
Her biti yeni bir balangca sebepti; her son ayn zamanda bir ilkti; gecenin sonu sabaha varrd; ayrlklar kavumak içindi.
Nokta ile sonlanrd cümleler ve kelimelerin bittii yerde balard müzik.
Ve bundan sonrasn ancak bir ark anlatabilirdi...
"Bir goncaya rengin veren
Ol taze tenindir
Mâzi de senin
Gün de senin
Ân da senindir"
Peki, ya arkalarnda braktklar?