Tüm bu fotoraflara baknca ve bu ksa, ama koca hayat gözden geçirince bir
ey farkettim.
Aslnda yaptmz ey hal dokumak.
Attmz her adm.
Yaptmz her iyilik, her kötülük birer ilmek.
Unutulur gider sanyoruz.
Oysa halnn üzerine ileniyor.
Hal bittiinde bakyoruz üstüne, herey görünüyor.
Dorular, yanllar, hatalar, sevaplar.
Birde kimimiz kilim dokuyoruz, kimimiz ipek hallar. Kiminde büyükemek var;
kimi makine hals gibi, pek bedavadan, özensiz yaplm.
Tek yaptmz hal dokumak.
Ancak bitince görürsünüz dokuduunuz hal güzel mi, temiz mi. Bakalarna
yarayacak m? Yoksa kullan ve at m olacak.
Bu hallarn yüzlerce yllk olan, sonsuza kadar yaayacak olanlar var.
Leonardo Da Vinci'nin, Piri Reis'in hallar gibi.
Babamnki belki yüzlerce yl yaamayacak.
Ama bu kadar güzel dokunmu, üstü bu kadar insani desenlerle bezeli, birde
bu kadar güzel kokan çok az hal gördüm ben.
O markal, cicili bicili, haval, pahal, ama çarçabuk kir tutan, iki ylda
atlan hallara benzemiyor. Çoluk çocuunu, evini ortada brakp maceraya
kaçanlara hiç benzemiyor.
Tam bir kök boyal Yac Bedir. Sizler için küçük, emek harcam, ufak
hatalar desenlerin güzellii arasnda kaybolmu. Benim gözümde ise uçan
hal.
Bu sabah uyandmda yastmn altnda plastik tabanca, erif yldz ve
kemer buldum. erif olduum gündü gerçekten. Beni masallardaki gibi uçurdu,
en deerli saatlerini bana ayrd ve maceralar yaatt bana.