Powojenne przemieszczenia ludnoci, których genez potocznie kojarzy si z konferencj w Jacie, objy po samej stronie polskiej w bezdusznym zaokrgleniu okoo szeciu milionów osób, co stanowio wówczas z grubsza prawie 1/3 ogóu populacji kraju. Liczby owe mówi same za siebie: to jedno z najwikszych zbiorowych dowiadcze spoeczestwa polskiego po II wojnie wiatowej i jako takiemu naleaoby mu przypisywa charakter fundacyjny. Zadaniem, jakie sobie w tej ksice stawia Kinga Siewior, jest za próba zweryfikowania, czy jest to zarazem jedno z najwaniejszych powojennych dowiadcze spoeczestwa polskiego i czy byo/jest/mogoby by rozpatrywane w wietle owej fundacyjnoci. Interesuje j to, w jaki sposób przedstawiano powojenne migracje polskiej ludnoci na zachód na przestrzeni ostatnich kilkudziesiciu lat i jak przedstawia si je dzi oraz jakie miejsce i rol w konstruowaniu polskiej tosamoci zbiorowej przypisywao si im kiedy, a jakie przypisuje si obecnie. Ujmujc rzecz inaczej: w niniejszej ksice autorka pyta, czy polskie spoeczestwo mona okreli mianem spoeczestwa (post)migracyjnego.