Z wichrów i hal

Jan Kasprowicz

Poeta, dramaturg, krytyk, tumacz, publicysta epoki Modej Polski. Pomimo, e by synem chopskim, udao mu si zdoby wysze wyksztacenie, a nawet w 1904 r. doktoryzowa si na Uniwersytecie Lwowskim na podstawie rozprawy Liryka Teofila Lenartowicza. W 1909 r. na tym samym uniwersytecie obj, specjalnie dla niego utworzon, katedr literatury porównawczej. Biegle wada acin, grek, angielskim i francuskim przekada dziea m.in. Ajschylosa, Eurypidesa, Shakespeare'a.
W dziaalnoci Jana Kasprowicza wyróni mona etapy, które charakteryzoway si fascynacj okrelonymi kierunkami poetyckimi. Pocztkowo w jego twórczoci dominowa realizm i naturalizm, póniej impresjonizm i symbolizm. Kolejny okres cechowa ekspresjonizm, a ostatni to przejcie do postawy franciszkaskiej.

Ur.

12 grudnia 1860 r. w Szymborzu pod Inowrocawiem

Zm.

1 sierpnia 1926 r. w Poroninie na Harendzie (dzi Zakopane)

Najwaniejsze dziea:

Z chaupy (1888); Mio (1895); Krzak dzikiej róy (1898); Gincemu wiatu (1902); Ksiga ubogich (1916); Hymny (1921)

Dettagli