Sanki kader ressam, daima birbirine musallat olan ve biri dierinin pençesinden kurtulmamalar gereken, vefa, ihanet ve intikam karakterlerini bir göz alc bir levha üzerinde toplam; vefay, her türlü hüznü, her türlü talihsizliiyle Dilaub'da; ihaneti, hayatnn her türlü irençliini, her türlü kötü sonuyla Mahpeyker'de, intikam, her türlü iddeti, her türlü dehetiyle Ali Bey'de canlandrmt... Orada bulunanlarn hepsi alamaya baladlar. Içlerinden en fazla etkilenen olan Mesud Efendi idi ki, Ali Bey, sözünün her cümlesini bitirdikçe"inannz vallahi dorudur. Zavall çocuk, beni dinlesen ne olurdu!" diyerek ümitsizce feryat eder, bir de Mahpeykersin kanl cesedini ayaklar altnda aalard. Zavall adam, Beyi kurtarmak için mümkün olan elden gelebilecek yardmn hiçbirinde kusur etmedi. Fakat kayrma kabul edilemeyecek bir durum olduundan, zaptiyeler Ali Bey'i götürdüler. Mesud Efendi ise en son insanln, Dilaubtu Fatma Hanmefendi'nin yanna defnettirmek hizmetinde bulunarak gösterdi. Hrvat, yakalanncaya kadar ald yaralarn etkisiyle, daha sorgu altndayken geberdi. Abdullah Efendi, olanlar duyduu zaman o türlü kötülerin hiçbir zaman kurtulamadklar zayf kalplilik sebebiyle korkusundan öldürücü felç geçirdi. Yalnz, Ali Bey, birkaç ay hapiste kalarak, hükümet izin verdikçe annesinin mezarna gider; orada gerek onun ve gerek Dilaub'un kara topraklarn gözlerinin ya ile slatrd! Ne faydas var ki, bu pimanlk zavallnn alt ay içinde kederle mahvolmasndan baka bir eye yaramad. Mehurdur ki: Son Pimanlk Fayda Vermez!