Seyyahn yolu uzak bir diyarda irin bir köye düer. Köylülere, onu arlayacak biri var m diye sorar. Köylüler seyyaha ancak çiftlik sahibi Süleyman diye birinin yardmc olacan ve oraya gitmesini söylerler. Seyyah yoldayken birkaç köylüyle daha sohbet eder. Köylülerden Süleyman'n, o yörenin en zenginlerinden biri olduunu, bir de Hasan isimli bir baka çiftlik sahibi olduunu örenir. Seyyah, Süleyman'n çiftliine ular. Köylülerin dedikleri gibi Süleyman misafirini çok iyi karlar. Seyyah çiftlikte yer, içer ve dinlenir. Süleyman'a ve ailesine kendisini çok iyi arladklar için teekkür eder ve tekrar yola çkmadan önce der ki "Böyle nimetlerle ödüllendirildiin ve zengin olduun için hep ükretmelisin."
Süleyman da seyyaha der ki: "Zenginlik dediin nedir ki, hiçbir ey olduu gibi kalmaz. Bazen gerçek, göründüü gibi deildir. Bu da geçer"